Powierzchowność pianin i fortepianów.

Na wygląd pianin i fortepianów składają się trzy zasadnicze aspekty.
Wygląd instrumentu zależy od stylu w jakim został wykonany, zastosowanej okleiny oraz wykończenia. Przyjrzyjmy się możliwym wariantom.

Wykończenie spełnia dwie funkcje.
Po pierwsze jest sposobem na zabezpieczenie obudowy instrumentu przed czynnikami zewnętrznymi takimi jak ścieranie, kurz, brud, różnego rodzaju ciecze, światło słoneczne oraz zmiany temperatury czy wilgotności.
Po drugie dodaje walorów wizualnych.
Wykończenie jest w istocie pokryciem obudowy odpowiednim lakierem.
Rodzaje wykończeń dzielimy pod kątem:

zastosowanego lakieru: poliester/politura/poliuretan
porów: otwarte/zamknięte,
połysku: wysoki połysk/pół-połysk/mat.

LAKIERY

Poliester

Jest to lakier utwardzany chemicznie.
Pokrycie drewna lakierem poliestrowym skutkuje wysoką trwałością i odpornością na zarysowania. Instrument wykończony w ten sposób łatwiej utrzymać w czystości. Jest to wariant często stosowany w seryjnych produkcjach, zwłaszcza w kolorze czarnym.

Czarne, białe i bezbarwne lakiery poliestrowe, można polerować kołem filcowym w celu uzyskania wysokiego połysku, lub w przypadku bezbarwnego, zastosować jako podkład do lakieru nawierzchniowego – pół-połysk/mat.

Politura

Politura to lakier robiony na bazie spirytusu i naturalnej żywicy. Jest nanoszony ręcznie. Właśnie z tego względu często stosuje się go w przypadku bogatych w rzeźbione detale instrumentów. Wykorzystanie lakieru politurowego sprawdza się również w sytuacji, kiedy zależy nam na zachowaniu oryginalnego wizerunku instrumentu. Za przykład może służyć tutaj wielopokoleniowy fortepian rodzinny, będący cenną pamiątką, model historyczny, bądź instrument, w którym zastosowano okleinę z drewna wysokiej jakości.

Każdy z czterech możliwych wariantów zastosownania politury ma odmienną charakterystykę.

ECO – lakier politurowy kładziony jest bezpośrednio na okleinę, zostawiając 85% widocznych porów.

NATURAL – lakier również kładziony jest bezpośrednio na okleinę, jednak w tym przypadku pory są zamknięte w 95%.

GLASS – lakier poliestrowy kładzie się na podkład poliestrowy uzyskując wysoki stopień połysku.

REFRESH – (tylko w przypadku renowacji) lakier poliestrowy jest nakładany na poprzednią warstwę lakieru. Mogą być widoczne drobne wgniecenia, gdyż nowe warstwy nie są na tyle grube, by pokryć wszystkie niedoskonałości.

Najprostszą metodą sprawdzenia, czy mamy do czynienia z wykończeniem politurowym czy poliestrowym, jest wzięcie na wacik odrobiny spirytusu i naniesienie go na niewielki fragment obudowy, w mało widocznym miejscu. Politura w kontakcie z alkoholem ulega rozpuszczeniu.

PORY

Zamknięte
Powierzchnia instrumentu z zamkniętymi porami jest gładka. Naturalne nierówności drewna nie są wyczuwalne, ponieważ są wypełnione lakierem. Zamknięte pory mogą być zarówno w wersji mat, pół-połysk, wysoki połysk, jak i przy zastosowaniu lakieru poliestrowego czy politurowego.

Otwarte
Przy otwartych porach widoczny jest rysunek drewna.
Charakteryzuje się delikatnie szorstką powierzchnią.
Opcja dostępna tylko w wersji pół-połysk i mat.
Otwarte pory można uzyskać na cztery sposoby.
Stosując lakier politurowy EKO lub NATURAL, lub lakier nawierzchniowy pół-połysk lub mat.
W każdym z tych przypadków chcąc uzyskać otwarte pory, należy kłaść lakier bezpośrednio na okleinę.

POŁYSK

Wysoki połysk – powierzchnia tak gładka, że można się w niej przejrzeć.
Jest to efektowny wariant wykończenia. Wadą mogą okazać się zarysowania powstałe wskutek użytkowania, które są bardziej widoczne niż w wersjach pół-połysk, czy mat. W otwartym deklu fortepianu z wykończeniem na wysoki połysk wdzięcznie odbijają się jego wewnętrzne części – rama żeliwna, struny itp.
Przy wysokim połysku pory zawsze będą zamknięte. Można go uzyskać stosując zarówno poliester jak i politurę, odpowiednio polerując instrument.

Pół-połysk – Jest to kompromis między wysokim połyskiem a matem. Tak wykończona powierzchnia odbija światło, ale odbite w niej obrazy mają znacznie mniejszą ostrość od odbić w przypadku wysokiego połysku.
Pory mogą być zarówno otwarte jak i zamknięte. Aby uzyskać efekt pół-połysku stosuje się odpowiedni lakier nawierzchniowy.

Mat – mniej spektakularny wygląd, o bardziej uspokajającym charakterze. Światło padające na taką powierzchnie ulega rozproszeniu. W przypadku matu z zamkniętymi porami, odbijające się obrazy na powierzchni instrumentu mają bardzo słabą ostrość, natomiast przy otwartych porach efekt lustrzany nie występuje. Mat uzyskuje się stosując odpowiedni lakier powierzchniowy.

OKLEINY

W kwestii oklein możemy wybrać spośród:

klon wiśnia buk

dąb jasny dąb średni dąb ciemny

olcha orzech jasny dąb rustykalny

orzech średni orzech ciemny drzewo różane

mahoń

źródła zdjęć: 1 || 2

STYL

Styl to ogólny design. Łatwo go rozpoznać, gdyż jest odpowiedzialny za kształt instrumentu. Wyróżniamy style:

klasyczny, historyczny, nowoczesny/limitowany, awangardowy

Klasyczny:

Widok wszystkim bardzo dobrze znany. Najbardziej popularny, styl klasyczny.

Historyczny:

Charakteryzuje się bogatym zdobieniem. Ornamentalnie rzeźbione nogi, pulpity na nuty i inne elementy. Zazwyczaj zdobione są również malowanymi wizerunkami kwiatów, postaci itp, na poszczególnych częściach obudowy.
Często nazywane są od postaci historycznych, dla których były produkowane np. C. Bechstein Ludwik XV

źródło zdjęcia: http://www.pianina.pl

Nowoczesny / limitowany:

Modele wykonane w stylu nowoczesnym, bądź w limitowanej wersji są zbliżone wyglądem do klasycznego, jednak wykonane z większą fantazją. Projekty te mogą posiadać uproszczoną, bądź urozmaiconą budowę, elementy wykonane z innowacyjnych materiałów, lub być pomalowane w niekonwencjonalny sposób. Spotyka się również modele zaprojektowane przez projektantów firm nie związanych z przemysłem pianistycznym np. Porsche, Audi. Instrumenty spełniające kryterium nowoczesnych lub limitowanych bywają również inspirowane postaciami ze świata muzyki, a nawet postaciami z bajek.

źródło zdjęcia: http://mb.cision.com/

Awangardowy:

Pianino, fortepian o zupełnie nowym kształcie, często również wykonane z niekonwencjonalnego materiału. Można odnieść wrażenie, że są to kosmiczne instrumenty. Jedyną granicą w tworzeniu stylu awangardowego jest tylko i wyłącznie wyobraźnia projektanta.

źródło zdjęcia: http://ugtimes.com/wp-content/uploads/ashmill.jpeg